امیر کاروان

صبا گو آن امیر کاروان را

مراعاتی کند این ناتوان را

***

ره دور است و باریک است و تاریک

بدوشم می کشم بار گران را 

بحر وحدت

در این دیر کهن ایدل نباشد جای شیونها

که صاحب دیر خود داند رسوم پروریدنها

****

خوشا آن مرغ لاهوتی که با آواز داودی

بود در روضۀ رضوان همی اندر پریدنها

غزل مزار

باد صبا کجائی گو دوستان ما را 

 باید حضور دل در پنهان و آشکارا

*******

آیا شود که روزی آیید بر مزارم 

تا در کنار خاکم پندی دهم شما را