قصیده لقائیه

ذی الحجه ****     قصیده لقائیه    ****  1388  

ایدل بدرکن ازسرت کبروریارا

خواهی اگربینی جمال کبریارا

*******

تاباخودی بیگانه ای ازآشنایان

بیگانه شوازخود شناسی آشنارا

*******

عنقای عشق قاف قرب قاب قوسین

در  زیر پر بگرفته کلّ ماسوا را

*******

درکشوردل حاکم فرمان روائی

منگربجزسلطان یهدی من یشارا

*******

بنیوش ازمن باش دائم درحضورشت

تادرحضوراوچه هایابی چه ها را

*******

ای همدم کرّوبیان عالم قدس

ازخودبدرکن لشکردیو دغا را

*******

تاازسوادوازخیال و از بیاضت

فانی شوی بینی جهان جانفزا را

*******

مرآت اسماءوصفات حق بوددل

مشکن چنین آئینه ایزدنما را

*******

گرجذبه ای ازجانب جانانه یابی

بازیچه خوانی جذب کاه وکهربا را

*******

یارت دهداندرحریم خویش بارت

مرآزمون راگوی ازاخلاص یارا

*******

درخلوت شبهای تارت میتوانی

آری بکف سرچشمۀ آب بقا را

*******

گوئی خلیل آسااگروجهت وجهی

گردد ترا راز نهانی آشکارا

*******

تسبیح گوی ذات پاک لایزالیش

بنگر زذرّات ثریّا تا ثری (ثرآ) را

*******

ازرحمت بی انتهای خویش دارد

وابستۀ دام بلا اهل ولا را

*******

زاهدبود سوداگر وعابد اجیری

محواست وطمس ومحق اصحاب وفا را

*******

گاهی زاشراق رخ مهرآفرینش

برآسمان جان دهد رشک ضیا را

*******

گاهی ززلف مشکسای دلربایش

آشفتۀ خود میکنداحوال ما را

*******

دل درمیان اصبعین اوست دائم

ازقبض وبسطش فهم کن این مدّعا را

*******

الله قدخلقتکم اطواراً  ای قوم

کیف فلاترجون لله وقا را

*******

آئین مردان خداتقواست تقوی

مرزوق عندالله بین اهل تقی را

*******

ره روچنانکه مردم هشیاررفتند

راهی مبین جزراه ورسم مصطفی را

*******

گرمشکلی پیش آیدت ای سالک راه

نادعلیّاً بین یدمشکل گشا را

*******

خواهی روی اندرمنای عاشقانش

بار سفر بر بند سوی کربلا را

*******

دردت اگرباشدپی درمان دردت

ازچه نجویی ازطبیب خوددوا را

*******

تسلیم باش وسربنه اندر رضایش

بر بند لب از گفتن چون و چرا را

*******

ابناءنوعت رازخودخوشنودمیدار

خواهی زخودخوشنود ار داری خدارا

*******

گفتارنیکوبایدوکردارنیکو

تادرجزای این وآن یابی لقا را

*******

بیدارباش ودرره زاد ابد کوش

بگسل زخود دام هوسها وهوا را

*******

برآب زن اوراق نقش این وآنرا

بردل نشان احکام قرآن ودعا را

*******

فکری بکن بنگر که ای ودرکجائی

هم ازکجابودی ومیخواهی کجا را

*******

درداکه ما راآگهی ازخویش نبود

ورنه بماکردی عطاکشف غطا را

*******

گرتاروپود بودم ازهم بر شکافی

جزاونخواهی یافت این دولت سرا را

*******

عشق منش ازگفتۀاستادنبود

نوشیده ام باشیرمادراین غذارا

*******

تنها نه من سرگشته ام زانروکه بینم

نالان وسرگردان او ارض و سما را

*******

تنها نه من درحیرتم ازسرّانسان

بل صارفیه القوم کلّهم حیاری

*******

بیچاره ایم ای چاره بیچارگانت

جزتوکه یارددست ماگیرد نگارا

*******

عارم بود از این کلیمی اربعینم

ازجودتودارم من امّیدعطا را

*******

تسخیرخودکن نجم راآنسان که کردی

 تسخیرخود مهر و مه واستاره ها را

پیغام

درفراق یکی ازاساتیدم   ****  :: پیغام ::  ****  رمضان1398

ای پیک کوی قدسیان ازمن بگوجانانه را

کای شمع بزم عاشقان رحمی مراین پروانه را

*******

دردمرادرمان کنددشوارمن آسان کند

هرچه که خواهدآن کندحکم است آن فرزانه را

*******

ای ساقی بزم الست ای کهنه رند می پرست

 ازساغری میدار مست این سرخوش پیمانه را

*******

بیتابم ازدردفراق طاقت زمن گردیده طاق

تاکی رسدروزتلاق بینم رخ جانانه را

*******

ای دوستان یکدله دیگرزمن شدحوصله

کوسلسله کوسلسله بندیداین دیوانه را

    *******

          

آنچه که اندردل بوداظهارآن مشکل بود

دردم همه ازدل بود سرّی است این کاشانه را

*******

لطف الهی یارشدبیگانه ای غمخوارشد

خوابیده ای بیدارشدرحمت مرآن بیگانه را

*******

بیگانه ای بس آشنادل داده ای مست خدا

عیسی دمی مشکل گشاگویم چه آن دردانه را

*******

فانی درتوحیدبودتابنده چون خورشیدبود 

درگاه اوامّیدبودآبادی ویرانه را

*******

نجمش بسیرمستقیم دراوج وحدت شدمقیم

ازکثرتش دیگرچه بیم کوتاه کن افسانه را

غزل طائرقدسی

چهارم محرّم                                                                                                                                                        غزل طائرقدسی                                                                                                                                       1391

الا ای طائر قدسی در این ویرانه برزنها                                                                  بسی دام است ودیو و دد بسی غول است ورهزنها

دراین جای مخوف ای مرغ جان ایمن کجا باشی                                                                         گذرزین جای ناامن ونما رو سوی مأمنها

دراین کوی ودراین برزن چه پیش آمد ترا رهزن                                                                                  به یک دو دانه ارزن فروماندی زخرمنها

دراین لای ولجنهاودراین ویرانه گلخنها                                                                                                                                  شدازیادتوآن ریحان وروح وباغ وگلشنها

سحرگاهی که می آیدنسیم کوی دلدارت                                                                                                                                                         تراباید که برکویش بود هردم نشیمنها

حجاب دیده دل گرددت آمال دنیاوی                                                                                                                                                     کجادیدن توانی تابود اینگونه دیدنها

همه خوهای ناپاکت تراگردنداژدرها                                                                                                                                                                                               تراگردندنشترهاتراگردندسوزنها

زُدالوح دلت ازتیرگیهای هواهایت                                                                                                                                                                        که تاافرشتگان درجان توسازندمسکنها

تراازدست تو سوراست وفرجاه است وآرامی                                                                                   تراازدست توسوزاست وفریاداست وشیونها

یکی شمس حقیقت می درخشددرهمه عالم                                                                                                                                                                    تعیّنهای امکانی بودمانندروزنها

نه جان اندربدن باشد که آن روح است واین جسم است                                                                                   بودازپرتوانفس بقای صورت تنها

چوباشدعالم دانی مثال عالم عالی                                                                                                                                                            همی دانی که هرچیزی برای اوست مخزنها

بجزیکتاجمال حسن مطلق نیست درهستی                                                                                                        حسن راچشم حق بین است وحق گویند روشنها

شعر بدون نقطه از علامه حسن زاده املی

محمود مسلم ملائک                        امار مطاع در ممالک

هم سالک و هم سلوک و مسلوک او مالک و ماسواه مملوک

هر حکم که داد هر دل آگاه           سر لوحه حکم اسم الله

اسمی که در او دوای هر درد     اسمی که روای مرئه و مرد

اسمی که مراد آدم آمد             اسمی که سرود عالم آمد

سوداگر اگر در او دل آسود        سودا همه سود دارد و سود

مر  همدم کردگار عالم            کی هول و هراس دارد و همّ

دل در حرم مطهر او                      گل گردد و هم معطّر او

هر دل که ولای وصل دارد              همواره هوای وصل دارد

موسی که هوای طور دارد          کی دل سر وصل حور دارد

ای وای مر آدم هوس را             دل داده کام سگ مگس را

در وصل صمد رسد رصدگر            در اسم احد رود سراسر

درگاه سحر مراد سالک               دادار دهد علی مسالک

لوح دل آملی اوّاه                            دارد صور ملائک الله