غزل طائرقدسی

چهارم محرّم                                                                                                                                                        غزل طائرقدسی                                                                                                                                       1391

الا ای طائر قدسی در این ویرانه برزنها                                                                  بسی دام است ودیو و دد بسی غول است ورهزنها

دراین جای مخوف ای مرغ جان ایمن کجا باشی                                                                         گذرزین جای ناامن ونما رو سوی مأمنها

دراین کوی ودراین برزن چه پیش آمد ترا رهزن                                                                                  به یک دو دانه ارزن فروماندی زخرمنها

دراین لای ولجنهاودراین ویرانه گلخنها                                                                                                                                  شدازیادتوآن ریحان وروح وباغ وگلشنها

سحرگاهی که می آیدنسیم کوی دلدارت                                                                                                                                                         تراباید که برکویش بود هردم نشیمنها

حجاب دیده دل گرددت آمال دنیاوی                                                                                                                                                     کجادیدن توانی تابود اینگونه دیدنها

همه خوهای ناپاکت تراگردنداژدرها                                                                                                                                                                                               تراگردندنشترهاتراگردندسوزنها

زُدالوح دلت ازتیرگیهای هواهایت                                                                                                                                                                        که تاافرشتگان درجان توسازندمسکنها

تراازدست تو سوراست وفرجاه است وآرامی                                                                                   تراازدست توسوزاست وفریاداست وشیونها

یکی شمس حقیقت می درخشددرهمه عالم                                                                                                                                                                    تعیّنهای امکانی بودمانندروزنها

نه جان اندربدن باشد که آن روح است واین جسم است                                                                                   بودازپرتوانفس بقای صورت تنها

چوباشدعالم دانی مثال عالم عالی                                                                                                                                                            همی دانی که هرچیزی برای اوست مخزنها

بجزیکتاجمال حسن مطلق نیست درهستی                                                                                                        حسن راچشم حق بین است وحق گویند روشنها

شعر بدون نقطه از علامه حسن زاده املی

محمود مسلم ملائک                        امار مطاع در ممالک

هم سالک و هم سلوک و مسلوک او مالک و ماسواه مملوک

هر حکم که داد هر دل آگاه           سر لوحه حکم اسم الله

اسمی که در او دوای هر درد     اسمی که روای مرئه و مرد

اسمی که مراد آدم آمد             اسمی که سرود عالم آمد

سوداگر اگر در او دل آسود        سودا همه سود دارد و سود

مر  همدم کردگار عالم            کی هول و هراس دارد و همّ

دل در حرم مطهر او                      گل گردد و هم معطّر او

هر دل که ولای وصل دارد              همواره هوای وصل دارد

موسی که هوای طور دارد          کی دل سر وصل حور دارد

ای وای مر آدم هوس را             دل داده کام سگ مگس را

در وصل صمد رسد رصدگر            در اسم احد رود سراسر

درگاه سحر مراد سالک               دادار دهد علی مسالک

لوح دل آملی اوّاه                            دارد صور ملائک الله

دستخط خطی الهی قمشه ای

هرچه روح اشتیاقش بفهم معآرف الهی ولطایف حکمی فزون است استعلای نفس  ناطقه بیشتروانجذاب بعالم تجرّدبیش بحکم انّ من الشعرلحکمة وانّ الله تعالی کنوزاًتحت العرش مفتاحه لسان الشعراء ذوق لطیف وفکرعلمی شریف وخاصه مشتاقان علوم عقلی وعرفان وطالبان مقام حقیقت وایقان ترنّم وتفکّه وتجسّم معانی مجرّده رابلباس زیبای شعربرای توجه نفوس لایق وتشویق خلایق وتوجه بدقایق عرفان وحکمت ومبدأومعادضروردانسته واستادان علوم عقلی وذوقی اشارات ولطایف وحقایق قرآن وگفتارائمه اطهارراباطبع لطیف خودبلسان اشعارونظم آبداردرآورده

ونفوس مستعدّه رابهره مندازآن سخنان آسمانی می کنندوبدین وسیله مردم راسوق به اخلاق فاضله دهندلذااستاددانشمنداشعارآبداری برای نشرمعارف الهی وترغیب نفوس شیّق بکمال و روحهای عالی طالب حقایق این اشعارراکه مضامینش همه طبق اخلاق فاضله وتوحیدوتزکیه وتربیت روح است بدین مقصدعالی سروده وازطبع وقّادخدادادگوهرفشانی کرده اندانشاءالله لکّل بیتٍ بیتٌ فی الجنة پاداش از حقیقة الحقایق خواهندیافت     حضرت حجة الاسلام حکیم بارع واستاددروس عقلیه ونقلیه حوزه علمی قم إبقاه الله بحسن عنایته درمقام نشرحکمت ومعرفت بدین وسیله هم که اکثردانشمندان بدان نشرحقایق قرآن داده اندمتوسّل شدندوعلی الله اجرمن احسن عملأ  الاحقرمهدی الهی قمشه ای روزعرفه1391تحریریافت    

ن وًالقلم وًمایًسطُرون

بسم الله الرّحمن الرّحیم

         ن وًالقلم وًمایًسطُرون

 عین دستخط مبارک استادم عارف ربّانی حکیم صمدانی مفسّرحقایق قرآنیه موءلّف کتب قیّمه مدرّس معارف الهیّه شاعر مفلق آیت الله حاج میرزامهدی الهی قمشه ای رضوان الله تعالی علیه است که جمال طلعت صحیفة اشعارم بدان متجلّی است وشایسته است بگفتة حکیم انوری تمسّک جویم      

هست دردیدة من خوبترازروی سفید                                                                               روی حرفی که بنوک قلمت گشته سیاه   

عزم من بنده چنانست که تاآخرعمر                                                                                                  دارم ازبهرشرف خطّ شریف تونگاه         

 قم-حسن حسن زاده آملی12

شعبان المعظّم1404ه ق=24/2/1363ه ش