69------------------------------------قصیدۀ قدریه-----------------------------------
مطلع فجر شب قدر نهاد کرد از بند گرانم آزاد
اندر آن یک وتد طالع صبح چار تکبیر زدم بر اوتاد
ناله هایی که ز دل بود مرا آخر الامر سزایش بستاد
اندر آن بام سعادت فرجام وندران صبح مبارک بنیاد
اشراق الصدر بنور ربّه احترقت نار محیّاه فوأد
یا لنور استنارا لکّل به یا لنور انه محیی الرماد
یا لنور انه ینبوع خیر استقاه لکلّ فوزاً بالرشاد
یا لنار انها عین الحیوة جمرةمنها هی سبع الشداد
وارداتی که نشینند بدل پرس از مردم دل دادۀ راد
آدمی مرکز و عشق است و محیط اندرین دایرۀ کون و فساد
------------------------------------------70-----------------------------------------
مادر دهر چنو فرزندی نه که زائیده و نی خواهد زاد
آه و صد آه که یکسر دادیم خرمن هستی خود را بر باد
لیست الدار لنا دار مقام فخذوا الا هبةیا اهل وداد
عمر شد از کف و مائیم هنوز در کف اهرمن زشت نهاد
آه و افسوس که ما را نبود خبر از واقعۀ روز معاد
ما بذرت الیوم فی مزرعتک فهوحظّک فی یوم حصاد
با خدا باش و میندیش زکس که کسی را نبود دست گشاد
واسأل الله تعالی جدّه مخلصاً حتی تنال ما یراد
که رئوف است و عطوف است وودود که کریم است و رحیم است و جواد
کاف و نونش بود آن گنج مراد که مر او را نبود هیچ نفاد
فیض از حق نتوان کرد جدای بخل بر وی نسزد داد اسناد
حذر ای نفس ز تسویف که نیست کار خرداد برای مرداد
-------------------------------------------71----------------------------------------
رستما ایمنی از دهر مجوی در کمین تو نشسته است شغاد
ای که در سجن هوایی مسجون بدتر از قوم ثمودستی و عاد
باش در فکر خود و بگذر از زن و فرزند و عروس و داماد
هیچکس چارۀ دردت نکند هر چه از درد برآری فریاد
پدرت از تو چه دید و مادرت که نشستی به امید اولاد
گر سرت شوق لقاءالله است ترک خود گو که رسیدی بمراد
ایخوش آن بندۀ پاکیزه سرشت شده از قید دو عالم آزاد
تا دلت هست مپرس از ابدال تا تنت هست مپرس از اوتاد
راه رو را نبود بیم فنا هر چه پیش آمده اش بادا باد
با ادب باش که بهتر ز ادب سالکان را نبود توشه و زاد
باش خاموش برادر که کسی سرّ سر بستۀ هستی نگشاد
لب فرو بند که در خود یابی گوهری را که شوی شاد از آن
-------------------------------------------------------72-----------------------------------
تا که اصطبل شکم معمور است کاخ دل را نتوان کرد آباد
عهد کردم که ننوشم جز می که بود شیوۀ هر فرّخ زاد
لذت خلوت شب را نچشد جز کسی دل بکف دلبر داد
خوشتر از آه سحرگاهی نیست نغمۀ مرغ شب آهنگ نژاد
تا به کی عبد هوایی تا کی عبد هو باش و درآ سلک عباد
عشق سرچشمۀ فیض ازلی است فاعل و غایت اصل ایجاد
عشق سر سلسلۀ املاک است عشق سر خیل نبات است و جماد
عشق هم عاشق و هم معشوق است عشق مبدأ بود و عشق معاد
منتهی همت عقل است که این کاخ عالم نبود بی استاد
عشق بی پیر بر آورد خروش که جهان یکسره است عشق آباد
حسن از دوش شد عشق آبادی
بجز این نام و نشانیش مباد
73-----------------9ع1-------------------------ما و دلبر--------------------1389ه ق
این نیمه شب است و ما و دلبر بزم طرب است و ما و دلبر
وجد است و سرود عاشقانه نای و چلب است و ما و دلبر
گپ هست ولی فروتر از همس از لب بلب است و ما و دلبر
راز است نهانتر از نهانی رمز عجب است و ما و دلبر
ای کشتۀ نفس بیحیایت شرم و ادب است و ما و دلبر
شب در بر هم ستاره و ماه روز است و شب است و ما و دلبر نجم است و فروغ آسمانی دست طلب است و ما و دلبر
74-----------------چهاشنبه2مرداد-------------------دیداریار------------------1347ه ش
ای شده مغرور بدارالغرور قد خسر الغافل یوم النشور
ای که فتادی ز ره عشق دور الا الی الله تصیر الامور
از چه نداری خبر از خویشتن یار حضور و تو نداری حضور
و ما إخالک بناجٍ لما یداک قد حصّلتا من شرور
و لا تخافنّ سوی نفسکا ترس تو بیجاست زمرگ و ز گور
و الله قد اظهر آیاته بیخبر است گر چه دل و دیده کور
هر چه توانی بره عشق کوش کآمده از عشق همه در ظهور
دست ز انبان شکم باز دار تا که دلت نور دهد همچو هور
آن بطلب کو بود اصل مراد ایاک و الزهد لوجدان حور
باش همی در ره دیدار یار ان شئت عیشا دائماً فی السرور
این سر بیهوش تو از خیرگی لما یفیقنّ الی نفخ صور
----------------------------------------------75-------------------------------------
ایندل ز نگار ترا نیست راه فی ساحة القدس من الله نور
نعم لئن تبت نصوحاً عسی ان یغفر الله الرحیم الغفور
فی ظلمة الّیل تناجی الاله تکلّم الله کموسی بطور
وابک بکاءً عالیاً قانتاً عند صلوة لیلک بالحضور
نیست گرت مرده دلی بهر چه لست لربّک بعبد شکور
مرد خدا را حسنا روی دل
سوی حضور است نه حور و قصور
-----------------------------------------غنچۀ گل------------------------------------
الله اکبر الله اکبر از نفس کافر از نفس کافر
چون گاو سر کش ما را کشاند گاهی باین ور گاهی بآن ور
در خواب و در خور دستی نگهدار تا رام گردد نفس ستمگر
جز آه و ناله نبود دوایی بهر جلای جان مکدّر
-----------------------------------------76------------------------------------------
شرمی کن ایدل از خودپسندی آواره گردی همچو قلندر
ده چار و یک دو سالم رسیده در این چل و دو ما را چه بُد بَر
فصل جوانی آن غنچۀ گل از صرصر دهر گردیده پرپر
دردا که ما را از خود خبر نیست ور نه چرائیم چون کور و چون کر
ای ساقی بزم پاک بازان آسوده ام کن از یک دو ساغر
راحی که ما را راهی نماید بسیار خوشتر از آب کوثر
یک دم نگاه جانانۀ من ارزد بصد تاج و تخت و افسر
ما سر نهادیم در دست دلبر تا که دل و سر بدهیم یکسر
دل داده ام در دست نگاری شیرین شمایل گفتار شکّر
تیر نگاهش هر دم بجانم تا پر نشیند مانند نشتر
باده بجام و دنیا بکام و ساقی موافق یارم به منظر
رسم عبادت اینها نباشد شرمنده ام من از روی داور
--------------------------------------------77---------------------------------------
گر بنده بودم بر من گشودی ابواب علمش بیحدّ و بی مرّ
گر دل گرفتی نور حضورش باید که میشد خورشید خاور
چون و چرا را ره نیست اینجا خاموش در این فرخنده محضر
ما را چگونه زیبد کلامی در آنچه امرش کرده مقدّر
دارا ندارد جز تنگدستی باشد سلندر سان سکندر
بلبل ببوی گل مست و خرّم سرگین جعل را مانند عنبر
خر را ببردند در بوستانی آهی کشید از بهر کنگر
ای شب کجائی از ما جدائی سوز دلم را برخیز و بنگر
از روز روشن قلبم گرفته است از ظلمت شب گردد منوّر
بیچاره ام ای سلطان عالم لطفی بفرما بر ما مقرّر
جز تو که یارد دست حسن را
گیرد الا ای سالار و سرور
78----------------ماه ج2-------------------شررعشق--------------------------سنه1391
خرّم آندل که بود در حرم دلدارش خنک آن دیده که دارد شرف دیدارش
سر تسلیم بنه در قدمش بی چه و چون بسرم کار همین است و مکن انکارش
پیر دانای من آن درج گهرهای سخن که مرا آب حیات است همی گفتارش
گفت جز تخم حضوری ندهد بار وصال خواجه در ملک دل این تخم سعادت کارش
بوالعجب خانۀ پر نقش و نگاریست جهان صنع نقاش ببین و هنر معمارش
وارداتی که بدل میرسد از ممکن غیب ار بود همنفسی بو که کنم اظهارش
رهروان سوخته بی سرو بی سامانند شرر عشق ببین و اثر اطوارش
عشق آن درّ یتیمی است که در ملک وجود هر کجا می نگرم گرم بود بازارش
از کران تا بکران طلعت جانانۀ اوست از عیان تا به نهان مصطبۀ آثارش
ز تجلّای جمالش همه شیدایی او گل او بلبل او گلبن او گلزارش
بتمنّای وصالش همه اندر تک و پوی نجم سر گشتۀ او مهر و مه دوّارش
---------------79--------------------هاتف غیبی---------------------------------------
صاحبا غرّه بدین دُنیی غدّار مباش پای بند هوس نفس تبه کار مباش
حشر با فرقۀ ابرار گرت می باید حال در انجمن زمرۀ اشرار مباش
تا بفردات بفریاد نیایی زخودت اندر امروز بآمال شرر بار مباش
ار نگیری سر خاری ز بُنِ پای کسی نیش دیگر مزن و عقرب جرّار مباش
قدمی در نه و در بُرد سبق گویی زن دانه ای کار و بری میبر و بیکار مباش
دشمن نفس پلید است ترا همخانه ایمن از حیلۀ این کربز عیّار مباش
خون او ریز به شمشیر تولّای خدا رهزنت را بسرا پرده نگهدار مباش
آنچه کردی همه از خرد و کلان بیگه و گاه ثبت شد بیخبر از واقف اسرار مباش
کاف و نون است چو کان گهر غیب و شهود جو مقام کن و در اندک و بسیار مباش
حسن از هاتف غیبی شده خوشحال که گفت
نا امید از کرم و بخشش غفّار مباش
80----جمعه15اسفند1348ه ش-----------شمس حقیقت----------27ذی الحجه1389ه ق
در خلوتی ز پیرم کافزوده باد نورش خوش نکته ای شنیدم در وجد و در سرورش
گفتا حضور دلبر مفتاح مشکلات است خرّم دلی که باشد پیوسته در حضورش
یا رب چه میتوان گفت این مرده زندگانرا یار است و نیست جز او دانید از چه دورش
فرزانه آنکه خواهد تعظیم امر خالق دیگر که باز دارد از خلق و شرّ و شورش
می باش بردبار و در کار آنسرا کوش در این سرا نه سوگش می پاید و نه سورش
ای بیخبر ز انجام لختی بگیر آرام بهرام در پی گور گورش برد بگورش
تا نجم آملی از پندار خود بدر شد
شمس حقیقت او هر جا دهد ظهورش
اوائل فروردین------------------------------آتش عشق-------------------------------1350
از پیروی نفس مخبط دل از مقامش گردیده منحط
بگذشته عمر ونگذشته ایم ما زین غول رهزن زین گول خر بط
-----------------------------------------------81------------------------------------
ساقی کجایی کو جام و باده مطرب کجایی کو عود و بربط
تا وارهم از این داء عَیاء وز غصّۀ این عفریت عنشط
از قیل و قال درس مجازی معلوم شده قد مفهوم شده قط
آخر نتیجه نگرفته ایم از اصغر و اکبر و حدّ اوسط
بنگر که یارم آن قبلۀ کل وان وحی مهبط وان عشق مربط
امّ الکتاب است و لوح محفوظ نا خوانده یکحرف ننوشته یک خط
ما انت الّا دینک حقّاً اخوک دینک للدّین فاحتط
من غیر مهلٍ دع ما یُریبک صبراً جمیلاً عن کلّ مسخط
در وصل جانان خه خه و به به از حور و غلمان مه مه و قط قط
دنیا و عقبی حاشا و کلّا والترک عندی اؤلی و احوط
با حسن رویش با ذات و خویش از هر چه گویی تهذی و تغلط
از شوق آن ماه شد دیدگانم یک چشمه اش نیل یک چشمه اش شط
---------------------------------------------82--------------------------------------
در آتش عشقش اوفتادم آنسان بدریا می اوفتد بط
و الشرط املک علیک ام لک فمن تعدّی فقد تخبّط
نجم زمینی شد آسمانی امر مسلّم حکم مسمّط
29تیر----------------------------------بساط آه----------------------------------1352
خوش بساطی است که جز آه نباشد به بساط چه بساطی است که پژمرده از آن یافت نشاط
روز روشن نرود کس بدر از ظلمت شب سر خوش این شب پره گانند در این کهنه رباط
فسحتست عرصۀ پهناور ملک و ملکوت دست و پا بسته فتادی تو چو طفلی بقماط
دوزخ است دنیی و خود مردم آن دوزخیان صورت سیرت انسان الهی است صراط
صدق پیش آر که یکسر همه هستی صدق است در حدیث آمده است که نه خلاط و نه وراط
سخن از فقر حسن گوی و ز عیش و خوشیش
که بود عیش شهان در نظرش سمّ خیاط
83-----------23تیر---------پرورد درّ یتیمی را بدامان خزف---------------------------1352
دولتم آمد بکف با خون دل آمد بکف حبّذا خون دلی دل را دهد عِزّ و شرف
روضۀ رضوان جانانست و سربازان عشق سبزه زار شهوتست و اهل اصطبل و علف
خردسالی بودم اندر دشت چون آهو بره ناگهان صیّاد چابک دست غیبی را هدف
سورۀ توحید تیر جان شکارش تا به پر بر دلم بنشست یا درّی فرو شد در صدف
یوسفم تحصیل دانش شد و من یعقوب وار از فراقش کو به کو کوکو ببانگ یا اسف گر نبودی لطف حق از گریۀ شام و سحر دیدگانم بیشک اینک بود در دست تلف
جوهر نفس ار نه روحانیة السّوس است پس طالب اصلش چرا شد با دو صد شوق و شعف
لوحش الله صنع نقاشی که از ماء مهین پرورد درّ یتیمی را به دامان خزف
گرکسان قدر دل بشکسته را می یافتند یکدل سالم نمیشد یافت اندر شش طرف
تحفۀ جانرا چو سازی عقر راه قرب دوست دوست را یابی بانواع عطایاو تحف
بر شد از اکلیل چرخ نیلگون تاج حسن رتبت فرقش نگر از تربت پاک نجف
84------------------------------------پیک فرّخ فام-------------------------------------
باز پیک روضۀ رضوان عشق خواند ما را جانب سلطان عشق
کای همایون طایر عرش آشیان وقت آن شد تا شوی مهمان عشق
مرحبا ای پیک فرخ فام دوست ای یگانه محرم دیوان عشق
گر چه مهمانی است در آغاز کار عاقبت باید شدن قربان عشق
درد ما را عشق است درمان و بس بعد از این دست من و دامان عشق
عشق را بنگر که این خورشید و ماه شمع عشّاقند در ایوان عشق
ایخوش آن شوریدۀ دل باخته از صفا شد بندۀ فرمان عشق
از سر اخلاص از خود آ برون تا به بینی فسحت میدان عشق
عشق داند وصف عشق و عاشقی
گر حسن گوید بود از آن عشق
85-----یکشنبه28شعبان المعظم1389ه ق---------نار الله-----------------------18آبان1348
دل چگونه نباشدت مشتاق که تویی در تمام خوبی طاق
هر کسی پرسد از نشانی تو بی نشانی و شهرۀ آفاق
داشتم آنچه را که می جستم گاه از جفر و گاه از اوفاق
عشق یعنی که عاشق و معشوق مرحبا عشق و مرحبا عشّاق
بنگر این ره نشین گدایت را کز تو دارد توقّع انفاق
چه کنم کز ازل ندانستم جز معطی و واهب و رزّاق
دمبدم گویدم بلای الست ای خوشا عهد و ایخوشا میثاق
ایخوش آن صبح با سعادت من رخت بر بسته ام علی الاطلاق
حسنا عشق چیست نار الله
نار را چاره نبود از احراق
86--------7شهررمضان المبارک1389------مأمن عشّاق-----------------27آبان1348
ای حریم تو مأمن عشّاق ای همه بندۀ تو و مفتاق
از همه دور و با همه نزدیک بس نهانی و شهرۀ آفاق
بحقیقت همه ترا خواهند گر خطایی شده است در مصداق
لال در وصف روی نیکویت صد چو سحبان مفلق مسلاق
جملۀ ماسوا ز تو مشتق تو بجملۀ ماسوا مشتاق
عشق یعنی که دفتر هستی از سر نقطه تا بُن اوراق
ایکه نا خوانده ای از این دفتر باش تا یوم یکشف عن ساق
گاه بیضا شده است و گه قمراء گاه حلفا شده است و گه وقواق
گاه آدم شده است و گه ادریس گاه عیسی شده است و گه اسحاق
درد ما نام نامیش زهراست وصل تو نام سامیش تریاق
درد ما را نمی کند درمان جز لقای تو اِی بخوبی طاق
-------------------------------------------87----------------------------------------
روی حاجت بسویت آوردم مستمندعطای یک اشراق
سیرت آدمی بدار حسن
باش بر عهد یار و بر میثاق
24شعبان------------------------------محفل عاشق-----------------------------1389ه ق
ای یاد تو مونس دل عاشق جز یاد تو نیست حاصل عاشق
اسماء و صفات ذات نیکویت نقل است و نبات محفل عاشق
با آب حیات چشمۀ عشقت بسرشته ای از ازل گل عاشق
هرگز بقلم نیاید آن حالی گردد بشبانه شامل عاشق
سر بر سر خاک و دل بر دلبر این است مقام کامل عاشق
دانی که نسیم صبحگاهی چیست آهی است که خیزد از دل عاشق
چون برق اگر رود براق عقل هرگز نرسد بمنزل عاشق
خاموش حسن که کار آسان نیست پیمودن راه مشکل عاشق
88---------------------------------25آذر---------------------------------------1348
معشوق چو با ما بود از لطف موافق دیگر چه غم از حیله و تزویر منافق
خواهی نگری روضۀ رضوان خدا را باری نظری کن بدل عاشق صادق
آنرا که دل از نور خدا نیست فروغی سودی نبرد هیچ از اسفار و شوارق
دل دار بسوی رُخ رخشندۀ دلدار کز پرتوی از وی بوجود آمده شارق
مبهوت جلالش همه عالی و دانی مفتون جمالش همه صامت و ناطق
با جنّت قربی که حسن راست مسلّم
دیگر چه تمنی بزرابی و نمارق
--------------------------------------هلال ذی قعده------------------------------------
هلال ذی قعده پیدا شد از فراز افق چو گوشوارۀ زرّینچه خوش کشیده تُتُق
و یا سپهر به ابروی خود اشارت کرد به محرمان حرم کای به بهترین خلق
---------------------------------------89--------------------------------------------
میان چو بنده ببندید در پی خدمت که اربعین کلیمی ز ره رسید فتق
اشارتی که در او صد بشارتست از دوست بسالکان طریقت به تارکان طرق
به ماورای طبیعت چگونه ره یابی که چون علق بتو چسبید از جهات علق
براه عشق هزاران کتل بود در پیش بدشت پهن ترا پشت هم بود تپلق
چو رشد عقل نداری ز کودکی کمتر اگر چه قامت تو بگذرد ز عوج عنق
بگیر دیده ز ملک و بعالم ملکوت بدار دیده اگر نیستی شکسته عنق
چو سر بدست دلارام داده ای زنهار مزن به چون و چرا دم به کاش و آه و نطق
باربعین کلیمی حسن به بست کمر
بلطف دوست که دارد ز رهزنانش قرق
اواخر ع1---------------------------------آه از دل------------------------------1391ه ق
آه از دل آه از دل آه از دل ناقابل آه از دل افسرده آه از دل بیحاصل
---------------------------------------90--------------------------------------------
ایدیده گلابی زن باری دو سه بر رویش باشد که بخود آید آن خفتۀ لا یعقل
مر نقش امانی را نفس است دو صد مانی هر نقش چو رقشایی خوش خال وخطی قاتل
از گفتن لا طائل دردی نشود درمان زنهار و دو صد زنهار از گفتن لا طائل
هرگز نسزد حرف از قاف و سخن از عنقا آنرا چو جعل مست سرگین و بود پشکل
من هستم و این هستی موجی است زدریایی کانرا نه بود قعر و کانرا نه بود ساحل
عمری حسن از درس و از بحث نیاسوده است
از درسش و از بحثش حرفی نشده حاصل
